“Ik verzamel de mooiste stukjes tijd en rijg ze aan elkaar.”
Johanneke ter Stege (Enschede, 1990) verzamelt de mooiste stukjes tijd en rijgt ze aan elkaar in beeld, taal en muziek. Je kunt haar tegenkomen als zangeres achter haar piano en zingende zaag of als dichter. Van 2015-2017 was zij de stadsdichter van Deventer en kort erna zagen haar debuutbundel en EP Muntjes duiken tussen haaien het levenslicht. Voor Johanneke zit schoonheid en magie in de details, en die wil ze je laten zien en horen zodat je na een optreden net iets andere dingen ziet dan daarvoor.
Als dochter van een muziek- en literatuur liefhebbende meubelmaker en een dichtende dramadocent zit de podiumliefde er al vroeg in. Als ze elf is, gaat Johanneke op zangles en sluit zich aan bij een koor waarmee ze met de Nationale Reisopera speelt. Op haar 18e doet ze zowel auditie bij het ArtEZ Conservatorium als bij de opleiding Autonome Kunst op de kunstacademie. Bij de auditie van de laatste speelt ze een uur lang piano, in plaats van te schilderen. Bij beide opleidingen wordt ze aangenomen, maar ze kiest voor de eerste, en neemt de fotografie en poëzie gewoon mee.
De werkelijkheid en wat voor wereld daar achter schuil gaat, is een terugkerend thema in Johanneke’s werk. In haar liedjes, die zowel in het Nederlands als het Engels zijn, maar ook in haar gedichten en foto’s. Ze bekijkt de realiteit met een andere blik. Een scherpere blik, inzoomend op de details. Deels om de schoonheid van het alledaagse en het kleine te zien, deels uit zelfbescherming tegen de hoeveelheid ellende die er dagelijks over ons wordt uitgestort. Johanneke: “Ik wil mensen inspireren met mijn muziek en ze details laten zien van de wereld om ons heen, zodat ze zich opnieuw kunnen verbazen over het gewone.”
”Er is niet veel wat mij ontgaat, behalve misschien de rode draad.”
